Dini ayakta tutan helâl lokmadır. Temel çürük olunca bina çöktüğü gibi, lokma haramdan olduğu zaman din de çöker. Abdullah bin Ömer hazretleri buyurdu ki: “Kambur oluncaya kadar namaz kılsanız, kıl gibi oluncaya kadar oruç tutsanız, haramdan kaçınmadıkça, kabul edilmez, fâidesi olmaz.”
İbrâhim bin Edhem hazretleri buyurdu ki: “Erenler, ancak midelerine girenleri kontrol etmekle kemâle ermişlerdir.”
Büyüklerden biri buyurdu ki: “Kırk gün şüpheli lokma yiyenin kalbi kararır ve lekelenir.”
Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri buyurdu ki: “Haram yiyenlerin yedi organı, istese de istemese de günah işler. helâl yiyenlerin âzâsı, ibâdet eder. Hayır işlemesi kolay ve tatlı gelir.”
O hâlde haram lokma yememek için çok gayret göstermeli, alışveriş ilmini iyi öğrenmelidir.
Helâl Lokmanın Tesiri
İmam Şa’rânî (kuddise sırruhû) şöyle anlatıyor:
Gençliğimde bir Allah dostunu ziyarete gittim. Bir yaz günüydü. Huzuruna girdim ve selam verdim. O Allah dostu selâmımı aldı. Sonra yüzüme bakıp,
“Adın nedir?” diye sordu. Ben,
“Abdülvehhâb efendim” dedim. Bana,
“Abdülvvehhâb mı? Ben de yıllardır seni görmek istiyordum. İyi ki geldin” dedi yerinden kalktı, beni kucakladı. Sonra da elimi tutup sıktı, öyle bir sıktı ki sanki mengeneye sıkışmıştı. Kendisine,
“Bu güç ve kuvveti neye borçlusunuz? Halbuki yaşlısınız” diye sordum. Bana,
“Bak evlat! Bu kuvvet, tâ gençliğimden beri aynıdır. Bunu helâl yemeye borçluyum” dedi. Bunun üzerine,
“Efendim! Yaşınız kaç?” diye sordum. Şöyle cevap verdi:
“143 yaşındayım. Ama haramdan tek bir lokma kursağıma girmedi.” Kendisinden nasihat istedim. Şöyle buyurdu:
“Âh oğlum! Bu zamanda insanlar kötü olmuş. Helâl-haram demeden ne bulsa yiyorlar. İnsanlar arasından sevgi kalmamış. Haramlar, adet olmuş.”
Okumuş olduğumuz üzere Allah dostunun bu durumunun yanısıra bir hadisi kütsiyi de ilave etmemiz yerinde olacaktır.
Hz. Ebu Hureyre r.a. anlatıyor: “Resûlullah sav buyurdular ki: “Öyle devir gelecek ki, insanoğlu, aldığı şeyin helalden mi, haramdan mı olduğuna hiç aldırmayacak.Böylelerinin hiçbir duası kabul edilmez.” (Buhari, Büyü’ 7, 23; Nesai, Büyü’ 2, (7, 243))
